Właściwie zabezpieczone drewno jest materiałem bardzo trwałym. Wszelkie zabiegi na drewnie wiążą się z przesyceniem porowatej materii drewna odpowiednim środkiem impregnującym, który będzie je chronił przed atakiem insektów, grzybów oraz bakterii. Jak wynika z doświadczeń i dotychczasowych badań nad impregnacją drewna budowlanego na proces nasycania, rozmieszczenie impregnatu oraz sposób wiązania ze strukturą drewna wpływ mają takie czynniki jak właściwości drewna, stosowane metody nasycania oraz zachodzące procesy chemiczne i zjawiska fizyczne. Zasadniczy wpływ na wprowadzenie koniecznej ilości środka na odpowiednią głębokość ma stopień zagrożenia, rozkładu i uszkodzenia drewnianego obiektu oraz zastosowana metoda impregnacji.

To powszechnie stosowany sposób powierzchniowego impregnowania drewna, który polega na nasycaniu drewna przez całkowite zanurzenie w środku impregnacyjnym. Drewno impregnuje się zwykle w specjalnych wannach wykonanych z materiałów odpornych na działanie chemikaliów.

Polega na kilkakrotnym posmarowaniu całej powierzchni materiału cieczą impregnacyjną. Smarowanie powierzchni drewna wykonuje się za pomocą pędzla lub szczotki o przedłużonej rękojeści.

Polegają na tym, że na drewno znajdujące się w hermetycznie zamkniętym zbiorniku wywiera się wstępnie podciśnienie, następnie wprowadza ciecz impregnacyjną, tak aby drewno było całkowicie przykryte, potem wytwarza się nadciśnienie w celu zwiększenia wnikania cieczy w głąb drewna. Po wypompowaniu cieczy ze zbiornika ciśnieniowego ponownie wywiera się podciśnienie, ale już na drewno nasycone impregnatem. Jest to niewątpliwie najbardziej skuteczny sposób pozwalający na całkowite przesączenie drewna substancją impregnującą.